Μαχαίρι Ελιά

Μαχαίρι Ελιά

Το ξύλο που προέρχεται από το δέντρο της ελιάς είναι επίσης διάσημο, καθώς οι ελιές και το ελαιόλαδο κατέχουν μια φημισμένη θέση όσον αφορά την υγιεινή διατροφή. Το ξύλο ελιάς είναι ένα κρεμ έως χρυσαφένιο ξύλο που λαμβάνεται από ελαιόδεντρα με λείους, διασυνδεδεμένους ή μεγάλους κόκκους με σχέδια, λεπτή ομοιόμορφη υφή, φυσική λάμψη. Είναι εγγενές στη Νότια Ευρώπη, την Ανατολική Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Είναι ένα από τα πιο σκληρά ξύλα, διάσημο για την κατασκευή σκευών υψηλής ποιότητας, θρησκευτικών γραφών, μικρών επίπλων ή απλώς φυλάσσεται ως κενά για διακόσμηση.

Η ιστορία της ελιάς, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη ζωή των ανθρώπων της Μεσογείου. Οι ιστορικοί καθιστούν το λεκανοπέδιο της Μεσογείου σαν το μέρος όπου πρωτοεμφανίστηκαν τα ελαιόδενδρα. Η πρώτη καλλιέργεια ελαιόδενδρων στον κόσμο, έγινε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Κρήτη. Από αρχαιοτάτων χρόνων εμφανίζεται στους μύθους, στις παραστάσεις και στην ιστορία των λαών της. Η ελιά αποτελούσε ανέκαθεν σύμβολο αγώνων, ευημερίας, ειρήνης, γονιμότητας και ευφορίας. Ιερός καρπός των Ελλήνων από την αρχαιότητα.

Οι πινακίδες της Γραμμικής Β’ από τα αρχεία των ανακτόρων Κνωσσού, Πύλου και Μυκηνών μαρτυρούν την οικονομική σημασία της κατά τον 14ο και τον 13ο αι. π.Χ. Στην Κνωσό και στις Αρχάνες βρέθηκαν μέσα σε αγγεία κουκούτσια από ελιές, ενώ στη Ζάκρο βρέθηκαν ολόκληρες ελιές με τη σάρκα τους, που χρονολογούνται περί το 1450 π.Χ. Επίσης κουκούτσια ελιάς βρέθηκαν σε τάφους της Μεσσαράς, ενώ σε άλλα σημεία της Κρήτης βρέθηκαν ελαιοπιεστήρια υστερομυκηναϊκής ΙΙ και ΙΙΙ περιόδου (1450-1200 π.Χ.). Ελιές απεικονίζονται και σε έργα τέχνης της εποχής αυτής. Μια τοιχογραφία του ανακτόρου της Κνωσού του 16ου αι. π.Χ. αποτελεί θαυμάσια απεικόνιση ελαιώνα, ενώ τα χρυσά ποτήρια από τον μυκηναϊκό τάφο του Βαφειού Λακωνίας (16ος αι. π.Χ.)κοσμούνται με παράσταση ελαιοδένδρων.

Κρητικό μαχαίρι