Σίδερο με κάρβουνο

Σίδερο με κάρβουνο

Σίδερο με κάρβουνο

Το σίδερο χρησιμοποιείται στα ρούχα από τον 15ο αιώνα. Τότε, για να σιδερώσουν, απλά ζέσταιναν μεταλλικές πλάκες στην εστία του σπιτιού Αργότερα το σίδερο έγινε κανονική μεταλλική συσκευή, περίπου στο σχήμα που το γνωρίζουμε σήμερα.  

Τα πρώτα σίδερα ζεσταίνονται πάνω σε μια ανοιχτή φωτιά, αλλά οι επόμενες βελτιωμένες εκδόσεις περιλαμβάνουν κούφια σίδερα.

Αργότερα το σίδερο έγινε κανονική μεταλλική συσκευή, περίπου στο σχήμα που το γνωρίζουμε σήμερα, με κάρβουνα που τοποθετούνταν στο εσωτερικό του, πάνω από την πλάκα. Την εποχή που το ηλεκτρικό ρεύμα δεν είχε μπει ακόμα στις ζωές μας οι περισσότερες δουλειές μέσα στο σπίτι απαιτούσαν πολλαπλάσιο κόπο και χρόνο σε σχέση με σήμερα.

Μια από τις πλέον κοπιαστικές ήταν το σιδέρωμα. Οι νοικοκυρές χρησιμοποιούσαν μια βαριά σιδερένια κατασκευή με κούφιο εσωτερικό και ίδιο σχήμα με το σύγχρονο ηλεκτρικό σίδερο σιδερώματος. Κάποιοι το έλεγαν βαποράκι, λόγω του σχήματος του μπροστά, που μοιάζει με πλώρη από καράβι.

Αυτά το σίδερο λειτουργούσε με κάρβουνα που έπαιρναν από το τζάκι ή τη σόμπα. Κι αν το χειμώνα τα κάρβουνα αφθονούσαν, το καλοκαίρι έπρεπε ν' ανάψουν φωτιά επί τούτου, ή να περιμένουν την ώρα του μαγειρέματος για να πάρουν από την παραστιά τους.

Γέμιζαν το εσωτερικό του, το άφηναν να πυρώσει λίγο και μετά, με πολύ προσοχή, σιδέρωναν. Μάλιστα  το σιδέρωμα γινόταν με εναλλαγή κινήσεων πάνω στο ύφασμα αλλά και στον αέρα. 

Οι γυναίκες πατούσαν το σίδερο στο ρούχο και μετά το πήγαιναν πέρα δώθε ώστε με το ρεύμα που έκαναν από την κίνηση τους να φουντώνουν τα κάρβουνα στο εσωτερικό του και να μη σβήνουν. Κι επειδή οι κινήσεις αυτές ήταν απότομες για να μη "βγάλουν" το χέρι τους, κι έχουν ατύχημα, τοποθετούσαν το ελεύθερο χέρι κάτω από τη μασχάλη του χεριού που κρατούσε το σίδερο κι έτσι το συγκρατούσαν γερά.

Έχει ενδιαφέρον επίσης να πούμε πως ακόμα και τότε τα σίδερα, παρότι όλα λειτουργούσαν με κάρβουνο και είχαν φτιαχτεί από σίδερο, είχαν κάποιες λεπτομέρειες που τα έκαναν πιο ακριβά ή πιο φθηνά.

Διακοσμητικά, όπως η λαβή για να κλείνει το σίδερο, το χερούλια για να το πιάνεις αλλά και η βάση που πατούσε, για να μην κάψει το σημείο που το άφηναν, έκαναν τη διαφορά και προσδιόριζαν την αξία της συσκευής.

Όταν τα βαριά αυτά σίδερα αντικαταστάθηκαν από τη ηλεκτρικά πολλοί τα αξιοποίησαν ως διακοσμητικά στα σπίτια τους.

Υπήρξαν και εποχές που τα έβαφαν χρυσά, ασημί ή με άλλο χρώμα ταιριαστό στη διακόσμηση του σπιτιού. Σήμερα η τάση είναι να παραμένουν στο φυσικό χρώμα της σκουριάς που ο χρόνος τους έχει επιφέρει.

Κρητική μάχαιρα