Σουγιάς Karambit

Σουγιάς Karambit

Σουγιάς τύπου Karambit με λεπίδα νύχι από την εταιρεία ALPIN ιδανικός για το κυνήγι, το ψάρεμα και κάθε δραστηριότητα στη φύση.

Το karambit ή kerambit (όπως χρησιμοποιείται στα ινδονησιακά ), το kurambik ή το karambiak (και τα δύο από τη γλώσσα Minangkabau ) είναι ένα μικρό ινδονησιακό κυρτό μαχαίρι που μοιάζει με νύχι από τον λαό Minangkabau της Δυτικής Σουμάτρας . Το karambit είναι ένα από τα όπλα που χρησιμοποιούνται συνήθως στο pencak silat και στις φιλιππινέζικες πολεμικές τέχνες . 

Το Karambit ήταν, πρώτα και κύρια, ένα εργαλείο ειρήνης. Αρχικά ήταν ένα γεωργικό εργαλείο που σχεδιάστηκε για να τσουγκρίζει ρίζες, να μαζεύει αλώνια και να φυτεύει ρύζι στο μεγαλύτερο μέρος της νησιωτικής Νοτιοανατολικής Ασίας. Είναι μια μικρότερη παραλλαγή των δρεπανιών της Νοτιοανατολικής Ασίας (φιλιππινέζικο garab και karit , ινδονησιακό celurit , arit ή sabit και μαλαισιανό sabit)

Εξακολουθεί να έχει πολλές αποτελεσματικές χρήσεις για τον σύγχρονο εργάτη, επιτρέποντας τη χρήση της λεπίδας για βοηθητικές εργασίες, με το δαχτυλίδι του δακτύλου να εξαλείφει την ανάγκη να τοποθετήσετε το μαχαίρι κάτω μεταξύ των εργασιών, εάν απαιτείται η χρήση των δακτύλων για τον χειρισμό του αντικειμένου που πρόκειται να εργαστείτε

. (όπως η ενέργεια κοπής και ανοίγματος ενός κιβωτίου αποστολής ή αφαίρεση πλαστικού περιβλήματος από αποστολές, σε δύο πολύ βασικά παραδείγματα). Ο δακτύλιος παρέχει επίσης έναν πρόσθετο βαθμό προστασίας από την πτώση του μαχαιριού κατά τη χρήση, κάτι που είναι ιδιαίτερα απαραίτητο σε περιβάλλοντα εργασίας που περιλαμβάνουν βαριά μηχανήματα, στα οποία η πτώση ενός φορητού, μεταλλικού εργαλείου οποιουδήποτε είδους μπορεί να προκαλέσει τεράστια ζημιά στον εξοπλισμό και τους γύρω ειδικά εάν το εργαλείο εκτινάσσεται με υψηλή ταχύτητα από περιστρεφόμενα εξαρτήματα

. Το karambit πιστεύεται ότι είχε αρχικά οπλιστεί μεταξύ τωνΟ λαός Minangkabau της Δυτικής Σουμάτρας  όπου, σύμφωνα με τη λαογραφία, εμπνεύστηκε από τα νύχια μιας τίγρης . Καθώς οπλιζόταν, η λεπίδα έγινε πιο κυρτή για να μεγιστοποιήσει τη δυνατότητα κοπής. Μέσω του εμπορικού δικτύου της Ινδονησίας και της στενής επαφής με τις γειτονικές χώρες , ο οπλισμός του καραμπίτ τελικά διασκορπίστηκε σε περιοχές που είναι τώρα η Ταϊλάνδη , η Καμπότζη , το Λάος , η Μιανμάρ και οι Φιλιππίνες . 

Οι ευρωπαϊκοί λογαριασμοί λένε ότι οι στρατιώτες στην Ινδονησία ήταν οπλισμένοι με ένα κρις στη μέση ή την πλάτη τους και ένα δόρυ στα χέρια τους, ενώ το καραμπίτ χρησιμοποιήθηκε ως έσχατη λύση όταν τα άλλα όπλα του μαχητή χάθηκαν στη μάχη. Οι διάσημοι πολεμιστές Bugis του Σουλαουέζι ήταν διάσημοι για την αγκαλιά τους με το καραμπίτ. Σήμερα είναι ένα από τα κύρια όπλα του silat και χρησιμοποιείται ευρέως και στις πολεμικές τέχνες των Φιλιππίνων .

Επιφανειακά, το karambit μοιάζει με το jambiyah , αν και δεν υπάρχει σύνδεση. Το τζαμπίγια σχεδιαζόταν πάντα ως όπλο και χρησιμεύει ως σήμα κατατεθέν, συχνά φτιαγμένο από έμπειρους τεχνίτες και κοσμηματοπώλες χρησιμοποιώντας πολύτιμους λίθους και μέταλλα, ενώ το καραμπίτι ήταν και παραμένει ένα αστολισμένο εργαλείο και μαχαίρι για τον αγρότη. 

Το καραμπίτ κρατιέται με τη λεπίδα στραμμένη προς τα κάτω από το κάτω μέρος της γροθιάς, συνήθως καμπυλωμένη προς τα εμπρός. Ενώ χρησιμοποιείται κυρίως σε κίνηση κοπής ή αγκίστρωσης, το καραμπίτ με δαχτυλίδι δακτύλου χρησιμοποιείται επίσης σε μια κίνηση διάτρησης χτυπώντας τον αντίπαλο με το δαχτυλίδι.

 Μερικά καραμπίτ έχουν σχεδιαστεί για χρήση σε κίνηση σφυρηλάτησης. Αυτή η ευελιξία των μεθόδων χτυπήματος είναι που το κάνει χρήσιμο σε καταστάσεις αυτοάμυνας. Ο προφυλακτήρας δακτύλων καθιστά δύσκολο τον αφοπλισμό και επιτρέπει στο μαχαίρι να ελίσσεται στα δάχτυλα χωρίς να χάσει κανείς τη λαβή του. 

Το σύντομο καραμπίτ των Φιλιππίνων έχει βρει κάποια εύνοια στη Δύση , επειδή τέτοιοι υποστηρικτές ισχυρίζονται ότι η εμβιομηχανική του όπλου επιτρέπει πιο δυνατά εγκεφαλικά επεισόδια και επώδυνες πληγές "σχίσματος" και επειδή η χρηστικότητά του θεωρείται πιο διαισθητική, αλλά πιο δύσκολη στην κατοχή από κλασικό μαχαίρι.

Σουγιάς outdoor