Κομπολόι κέρατο

Κομπολόι κέρατο

Το κομπολόι αποτελεί αντικείμενο αξεσουάρ της Ελληνικής και Κυπριακής κουλτούρας, που είναι φτιαγμένο από χάντρες από κόκκαλο, κεχριμπάρι, ασήμι, γυαλί, ξύλο κ.λπ., τρυπημένες στο κέντρο και περασμένες σε νήμα του οποίου οι άκρες ενώνονται με κόμπο, και οι οποίες μετατοπίζονται αργά αργά η μία μετά την άλλη με τη βοήθεια των δακτύλων, ή περιστρέφεται όλο πέριξ των δακτύλων ως απασχόληση. Εκτός από νήμα, οι χάντρες μπορεί να ενώνονται με αλυσίδα, δέρμα, κ.λπ. Αποκαλείται επίσης, στην μάγκικη διάλεκτο, και μπεγλέρι αν και με αυτήν την ονομασία είναι γνωστό και ένα άλλο διαφορετικό, αλλά παρόμοιο αντικείμενο.

Το ελληνικό κομπολόι κέρατο μοιάζει με τα προσευχητάρια που χρησιμοποιούνται σε διάφορες θρησκευτικές παραδόσεις (ρωμαιοκαθολικό ροζάριο, μουσουλμανικό τασμπίχ, ορθόδοξο κομποσκοίνι) και μάλλον εξελίχθηκε από το κομποσκοίνι, αλλά είναι μοναδικό με την έννοια ότι δεν έχει καμία θρησκευτική ή τελετουργική σημασία. Χρησιμοποιείται για χαλάρωση, μεράκι, ως σύμβολο κοινωνικού κύρους, ως αγχολυτικό, ακόμη και ως μέσο περιορισμού του καπνίσματος. Ονομάζεται συχνά και εύχαντρο. Η λέξη υποδηλώνει τη διαδικασία εκκοσμίκευσης του κομπολογιού από εργαλείο προσευχής με στόχο τον εξαγνισμό του νου σε αντικείμενο ευχαρίστησης.[1]

Το κομπολόι κέρατο μαρτυρείται για πρώτη φορά σε εικόνα σε σπάνια φωτογραφία που χρονολογείται περί το 1840 στην Κάρυστο και παρουσιάζει έναν τοπικό άρχοντα με παραδοσιακή ενδυμασία να υποδέχεται τον Όθωνα, κρατώντας στα χέρια ένα κομπολόι.

To κέρατο είναι αιχμηρή προεξοχή στο κεφάλι διαφόρων ζώων. Αποτελείται από κερατίνη και άλλες πρωτεΐνες που περιβάλλουν έναν πυρήνα ζωντανού οστού. Τα κέρατα των ελαφίδων διαφέρουν από αυτά των υπόλοιπων ζώων επειδή αποτελούνται από νεκρό οστό το οποίο δεν είναι καλυμμένο με δέρμα ή πρωτεΐνες.

Τα κέρατα στα περισσότερα ζώα αποτελούνται από κερατίνη και άλλες πρωτεΐνες που περιβάλλουν έναν πυρήνα ζωντανού οστού. Τα κέρατα είναι συνήθως μόνιμα, αλλά στις ελαφίδες αντικαθίστανται κάθε χρόνο. Επίσης, τα κέρατα των ελαφίδων διαφέρουν από αυτά των υπόλοιπων ζώων επειδή αποτελούνται από νεκρό οστό το οποίο δεν είναι καλυμμένο με δέρμα ή πρωτεΐνες.

Στα θηλαστικά, τα αληθινά κέρατα εντοπίζονται κυρίως στα μηρυκαστικά αρτιοδάκτυλα, στις οικογένειες Αντιλοκαπρίδες (Αντιλοκάπρα) και Βοοειδή (αγελάδες, αίγες, αντιλόπες κλπ.). Συνήθως υπάρχει ένα ζευγάρι κέρατα. Ωστόσο, δύο ή περισσότερα ζεύγη εμφανίζονται σε μερικά άγρια ​​είδη και σε ορισμένες εξημερωμένες φυλές προβάτων. Οι πολυκέρατες φυλές προβάτων περιλαμβάνουν το πρόβατο Εβρίδων, το Ισλανδικό, το Τζάκομπ, το Μανξ Λόγκταν και το Ναβάχο-Τσούρρο.

Τα κέρατα έχουν συνήθως καμπύλο ή σπειροειδές σχήμα, συχνά με ραβδώσεις ή αύλακες. Σε πολλά είδη, μόνο τα αρσενικά έχουν κέρατα. Τα κέρατα αρχίζουν να αναπτύσσονται σύντομα μετά τη γέννησή και συνεχίζουν να αναπτύσσονται καθ 'όλη τη διάρκεια ζωής του ζώου, εκτός από τις αντιλοκάπρες, οι οποίες απωλέθουν ετησίως το εξωτερικό στρώμα, αλλά διατηρούν τον οστέινο πυρήνα, και τις ελαφίδες, που αντικαθιστούν τα κέρατά τους κάθε χρόνο.

Παρόμοιες αιχμηρές απολήξεις σε άλλα μέρη του σώματος δεν ονομάζονται συνήθως κέρατα, αλλά νύχια ή οπλές - ανάλογα με το μέρος του σώματος στο οποίο εμφανίζονται.

Κομπολόι κέρατο

Κομπολόι έβενος